Av Olav Aukrust Ei naki grein med blodraud bær og ei som bladrik blømer, på kvar sin måte fagre er for den som kjærleg dømer. Den eine gjev sin ange, ho, der ljuv ho ligg og blømer. Den andre gjev sitt hjarteblod når lauv for haustvind rømer. Den eine skin og strålar, ho, den andre …
p e r l e m o r
